Pułkownik Sopel – PROLOG

Sopel nie cierpiał cywilów w ministerstwie obrony. Największe zarazy średniowiecza nie wyrządziły więcej szkód zdrowej tkance społecznej, niż niemundurowi wyrządzają armii. Sam Majewski, wielokrotnie torpedując na spotkaniach w sztabie rozwiązania proponowane przez pułkownika był dla niego wrogiem cywilnym numer jeden.

Jakimś dziwnym trafem Majewski utrzymywał się w ministerstwie niezależnie od ekipy rządzącej. Ba, piął się nawet górę i dochrapał stanowiska podsekretarza stanu, a ostatnio wszyscy widzieli w nim przyszłego ministra. Wszyscy, w wyjątkiem pułkownika, który właśnie przypomniał sobie ich ostatnią ostrą wymianę zdań w sprawie rozwiązania kwestii ekologów blokujących budowę dróg, podczas której Majewski zmieszał z błotem wszystkie propozycje Sopela.

– Zaszła chyba pomyłka. Kuchenka sprawna – krótko uciął pułkownik.

– Wiem, wiem. Czasami mogą pomylić adresy na dyspozytorni. Proszę jednak dla pewności sprawdzić jeszcze palnik numer 3 – nie dawał za wygraną niedźwiedź.

Sopel mimowolnie zacisnął palce na szklance z „odłamkowym”, co było oznaką tak wielkiego wzburzenia, że każdy przeciętny i niewytrenowany organizm przypłaciłby to stanem nieodwracalnego rozstrojenia nerwowego. Szybko jednak opanował się na tyle, że wyjął z kieszeni telefon komórkowy i zgodnie z prośbą Majewskiego wybrał „trójkę”, numer pod którym zakodowane miał bezpośrednie połączenie do generała Koniczyny–Postawnego. Nie czekał długo, generał odebrał już po pierwszym sygnale.

– Zróbcie do dla ojczyzny i wpuście go – tak szybko jak odebrał, tak szybko również i zakończył rozmowę, a właściwie uciął swój monolog Koniczyna–Postawny.

Nie wiadomo czy była to prośba, czy też rozkaz. Nie miało to jednak większego znaczenia, gdyż pułkownik nigdy nie kwestionował słów generała, swojego bezpośredniego przełożonego i tak naprawdę jedynej osoby, której ufał. Tak było i tym razem. Chcąc, nie chcąc, Sopel dokończył więc drinka, po czym niechętnie, aczkolwiek automatycznie nacisnął przycisk domofonu odblokowujący drzwi.

– Przynajmniej sprawa wagi państwowej – pomyślał i w nadziei na nową misję, będącą kolejną odsłoną nieustającej walki miedzy silami dobra i zła, porządku i bezprawia oraz diety niskocholesterolowej i wysokotłuszczowej, nalał sobie „odłamkowego”.